12 november
We hebben vannacht bedacht om deze dag door te gaan brengen in de vroegere hoofdstad van Thailand, Ayutthaya. De wekker staat al vroeg zodat ik nog wat kan bloggen en tijd heb om m’n tas in te pakken. Op de gang tref ik Annemijn aan die rondwandelt omdat ze niet meer kon slapen.
Na het douchen stap ik rond acht uur de ontbijtzaal binnen en word direct begroet door een bekend gezelschap. Gisteravond zijn Stan en Anika aangekomen in het hostel en die zitten net te ontbijten. Al met al zorgt het voor een zeer gezellig ontbijtje. Helaas is het weerzien van zeer korte duur want ze vliegen vanochtend terug naar Amsterdam. Stiekem hoopte ik dat we nog een dagje met ze op stap konden, maar helaas!
We pakken een grabtaxi naar het station en stappen om 9.25 in trein 201 naar Ayutthaya. De 83 baht die de twee kilometer naar het station rijden kost valt bizar duur uit als blijkt dat de twee uur durende treinreis slechts 15 baht p.p. kost. 45 cent per persoon… voor twee uur met de trein… daar rekenen ze bij ons gewoon 30 euro voor. Als we het station weer in slakkentempo uitrijden is het straatbeeld uit het treinraampje zeer treurig om te zien. Gelukkig knapt het na een tijdje weer op en hebben we zicht op het Thaise platteland. In de trein doe ik een poging drinken te kopen bij een van de vele railcateraars. Hij vraagt 75 baht voor een blikje cola, ik bedank er vriendelijk voor en wacht wel tot we er zijn.
Als we aankomen in Ayutthaya zoeken we een klein tentje op waar we genieten van een koud drankje. We bekijken het rondje langs de tempelruïnes en besluiten ze per fiets te gaan bezoeken. Even verderop halen we twee huurfietsen en we beginnen de fietstocht. In heel Thailand kwam de fietser als ondergeschikte weggebruiker over maar in deze stad hebben ze zowaar fietspaden gemaakt. We bezoeken een tempelruïne die gebouwd is rond 1370. We maken de vergelijking dat Amersfoort toen al meer dan honderd jaar stadsrechten had. Zo oud is het dus eigenlijk ook weer niet. Desalniettemin is het toch een mooi complex. Het doet denken aan de ruïnes op Palatine Hill in Rome.
Als tweede tempel bezoeken we een die nog gewoon ingebruik is maar wel uit dezelfde tijd stamt. Ze hebben er voorgekozen deze te restaureren en sinds 1957 is hij weer open. Binnen zit een bronzen boeddha beeld van 17 meter hoog. Een vrij indrukwekkende hoogte als je er voor op de grond zit. Er omheen is een kleine tentoonstelling te zien over de restauratie van het bouwwerk. Aangezien het bloedheet is vandaag nemen we buiten nog een kleine pauze onder een klein afdakje.
We sluiten de tocht af met een bezoekje aan het RotTea cafeetje. Kennelijk verstaan ze hier onder RotTea een soort pannenkoekje. Annemijn neemt er een met nutella, ik hoop op mango met sticky rice maar grijp helaas mis dus kies voor de curry massaman. Ik krijg een soort cappuchino kopje voorgeschoteld wat gevuld is met de curry en kip maar kennelijk krijg ik er geen rijst of brood bij. Iet wat onwennig eet ik de kip op en blijf over met een flinke hoeveelheid saus. Een kleine teleurstelling. Annemijn vraagt of ik ook een stukje wil proeven van haar pannenkoek. Het is onwijs lekker en na een hap besluit ik er ook een te bestellen.
Na het eten reizen we per trein terug naar Bangkok. Het is rond spitstijd en we stappen in een stampvolle trein. Er zit een heel vriendelijk stel met een chihuahua in een mandje in de trein die gelijk plaats maken zodat we kunnen zitten. Van deze vriendelijkheid kunnen we nog een hoop leren. Annemijn valt al snel in slaap en ik ga maar een muziekje luisteren. Na een kleine twee uur zijn we weer terug in Bangkok. Annemijn is bang voor de tuctuc scam en wil daar toch liever niet mee naar het hotel. Het is inmiddels zes uur en we besluiten terug te lopen naar het hostel. Onderweg wordt het langzaam donker in de stad.
Voor het eten wil Annemijn graag naar het restaurant dat bekend staat om de beste pad thai van Thailand. Er staat buiten een lange rij waarin we aansluiten. Het duurt maar liefst 45 minuten voor we de voordeur bereiken en naar en tafel gebracht worden. Vervolgens zitten we nog een kwartier te wachten op het eten. De geschepte verwachtingen zouden torenhoog moeten zijn maar ik vind het allemaal tamelijk overdreven. De portie vegetarische pad thai die we geserveerd krijgen na het lange wachten is niet echt heet(warm) en smaakt ook niet bijzonder. Het is gewoon een pad thai en is me misschien zelfs een beetje te zoet. De eindconclusie voor mij luidt: de pad thai op rambutri is minstens zo goed en een stuk makkelijker te krijgen.
We sluiten de avond af in de tuin van het hostel waar we lekker ouwehoeren met onze Pakistaanse vrienden Zayn en Hassan. We vermaken ons door de ander scheldwoorden te leren van onze taal. Rond elf uur is het mooi geweest. We nemen afscheid van onze vrienden en gaan naar bed. Voor hun start morgen een conferentie in het Prince Palace hotel en wij zijn de hele dag onderweg met de fietstocht. Ik hoop oprecht dat ze ooit een keer naar Nederland komen want dan leiden we ze graag rond.