13 november

Het zal geen verrassing voor u zijn maar ik heb weer eens slecht geslapen. Dit maal is de airco de boosdoener, het is op onze kamer 18 graden en de airco staat te loeien alsof z’n leven er vanaf hangt.. Ik word rond 4 uur wakker van de kou. Misschien wel een erg enthousiast aangezien de fietstocht waar we bij mee gaan pas over drie uur vertrekt.

Vanuit het hostel gaan Justin, Daniëlle en Anne ook mee. Ze zijn wat eerder op en klaar om te gaan. Maar aangezien we toch niet allemaal in een taxi passen is het niet erg dat ze eerder vertrekken. Als we bij het Co van Kessel kantoortje zijn besluiten we nog even gauw een ontbijtje te scoren bij de 7/11 om de hoek.

Rond zeven uur vertrekken we als een gele slang het avontuur tegemoet en duiken we direct Chinatown in. We volgen een kronkelende route die ons door de smalste steegjes leidt. We fietsen op een gegeven moment door iemands huis. De gids wijst op mensen die liggen te slapen achter de half open deurtjes. Je krijgt wel echt de totale Bangkok ervaring. Als we bij de rivier aankomen stoppen we even om wat foto’s van de skyline te maken.

De gids vertelt ons over de ochtendtradities van de Thai, zo ontbijten de meesten met rijst en bijvoorbeeld papaya salade of kip. Maar op het platteland komen de werkers vaak kikkers tegen tijdens hun werk in de rijstvelden. Daar is de traditie ontstaan om kikkers te eten. Ze vraagt ons om mee te lopen naar een ontbijtkarretje om te kijken of ze het er hebben. De verkoper blijkt het inderdaad op de menukaart te hebben staan. We treffen twee kikkers aan die tussen stokjes geklemd zijn. De diertjes zijn opengesneden en hun ingewanden hangen naast hun lijfje. Ik schrik me rot als ik zie dat het hartje nog klopt en de kikker nog beweegt. Zonder blikken of blozen legt hij ze op de barbecue. Nadat ik Annemijn gauw heb weggeduwd draai ik me om en roep naar hem dat dit animal cruelty is en dat hij ze dood moet maken. De gids moet er iet wat ongemakkelijk bij lachen. M’n oog valt op een groot mes wat daar ligt om eten klaar te maken. Toch durf ik het niet aan om het te pakken en de kikkers uit hun lijden te verlossen. De gids vertelt dat ze dit nog nooit gezien heeft in al haar tijd bij de fietstours.

We vervolgen de tocht richting een kleine pier waar we aan boord gaan van een longtail boot. Ik merk dat ik die kikkers niet van me af kan zetten en blijf er maar over malen. Er over praten in de groep en het boottochtje wat volgt helpt wel een beetje. We varen door een wijk met huizen die allen gebouwd zijn op palen. De staat waarin de meesten verkeren is prima, maar sommigen zijn niet meer echt een bouwwerk te noemen eigenlijk. Langs de oevers spotten we met grote regelmaat watervaranen. Die leven hier om de dode dieren in het water op te ruimen vertelt de gids. Al met al een interessant straatbeeld zal ik maar zeggen.

Deel twee van de fietstocht laat ons een aantal bananenplantages zien. Waar deel 1 ons door smalle steegjes voerde is het hier het tegenovergestelde. Behalve de paden langs het water. Daar is het soms zo smal dat je echt moet opletten dat je niet in het water valt. De uitzichten zijn wel mooi hier en je komt zo dichtbij dat je de bananen bijna aan kunt raken. We stoppen voor de lunch bij een klein restaurantje langs het water. Er staan tafels klaar en we krijgen hier diverse curry’s en een tom kai kai soep te eten. Het eten is lekker alleen de soep smaakt me niet zo. Als we terugvaren over de rivier zet de boot koers terug richting Bangkok en dan met name het zakendistrict. Ik ben heel benieuwd waar we zo gaan fietsen. We leggen aan bij de pier van het river city hotel en stappen weer op. Nieuwsgierig naar deze kant van de stad kijk ik om me heen. Na drie bochten staan we ineens voor het Co van Kessel kantoor en houdt de tour op. Ik snap er even niks meer van maar kennelijk was dit het al. Misschien had ik toch de 9 uurs tocht moeten kiezen.

Bij het hostel chillen we nog wat in de tuin en praten we met een Braziliaans meisje. Ze is voor het eerst in haar eentje op reis en voor haar zit de trip er ook op. We blijken rond hetzelfde tijdstip te vliegen en stellen voor een taxi te delen. Als het tegen drie uur loopt vertrekt onze tweede activiteit van de dag. We doen een walking tour naar een tempel in de buurt waar de gids ons vertelt over het boeddhisme. We zitten ruim een uur bij de tempel terwijl hij ons het verhaal van het boeddhisme vertelt en ondertussen blijft hij zich verontschuldigen voor z’n uitgebreide verhaal. We leren over de leefregels van monniken en andere boeddhisten. Het is een religie waarin met name je gedachtes en bedoelingen een belangrijke rol spelen.

We brengen zoals altijd de avond door in de tuin waarna we naar Khao San road gaan om te eten. We kiezen dit keer voor een ander tentje waar we een curry massaman bestellen. Deze is helaas lang niet zo lekker als we hem eerder wel gehad hebben. We sluiten af in de tuin van het hostel, ons bezoek aan Thailand zit er echt op. We ouwehoeren nog wat aan een lange tafel in de tuin waar steeds meer mensen aanschuiven. Aan het eind van de avond stort m’n energie totaal in en als het tegen twaalf uur loopt ga ik naar bed. Ik probeer nog wat te schrijven maar dat lukt totaal niet. Na drie zinnen val ik in slaap.