Lowlands 2019 dag 3

Lowlands 2019 dag 3

Rond 5 uur word ik wakker en kom ik tot de conclusie dat het vannacht een stuk minder koud is en de klaargelegde sokken zijn zwaar overbodig. Ik draai me nog een keer om en rond 7 uur besluit ik op te staan. Het is nog heerlijk stil op de camping. De neerdalende regen kan daar best wel eens een aandeel in hebben.

Ik maak een rondje over het terrein opzoek naar een plekje waar ik even overdekt kan gaan zitten om aan dit verslag te werken. Helaas is alleen de Armadillo open en zijn vandaag alle hoeken en gaten van de “tent” gevuld met overgebleven feestgangers. De rest van het terrein is nog afgebakend met pilons en een lange oranje ketting.

Stilte voor de storm

Ik wandel maar terug naar de camping. Onderweg neem ik nog een stapeltje kranten mee. Onder de partytent fabriceer ik een bureautje van twee sixpacks bier en ik ga aan het schrijven. M’n kampgenoten kijken me verbaasd aan. De verbazing wordt groter naar mate er meer vriendjes uit hun tenten rollen. Annemijn en Maisa gaan nog eventjes ontbijt halen in de Armadillo. Ik wandel mee en maak een rondje foto’s. De India staat vol met voorover gebukte mensen, het is Yoga tijd

YOGAREETEN in je face

Rond 12 uur gaan we van start bij Joep Beving. Deze piano virtuoos, die dromerige muziek maakt, heeft voor Lowlands iets bijzonders in petto. In combinatie met een klein orkest en wat electronica ontstaat er een soort psychedelische chaos die uitmondt in een zachte piano solo.

Joep Beving

Vervolgens is het de beurt aan Joost om het publiek te vermaken. Waar hij vorig jaar knalhard uit de X-ray plofte bereikt hij dit jaar hetzelfde resultaat maar dan in de 20 keer zo grote Heineken. Hij ramt er pareltjes uit als, Milf en Ik heb de bus gemist. De regen kan de sfeer met geen mogelijkheid verpesten en Annemijn gaat nu al helemaal los.

Na wat zwerven over het terrein komen we bij I don’t know how, but they found me. Het is een leuk bandje maar niet heel bijzonder. Ze zijn er zelf in elk geval verbaasd over dat er toch publiek in de tent staat terwijl een paar tenten verderop Billie Eilish de sterren van de hemel speelt. Na een klein half uur komen Annemijn en ik er achter dat wij de enige van onze groep nog zijn in de tent.

I don’t know how, but they found me

Ik maak een tussenstop bij de Pannenkoekentent en beloon mezelf met een kaaspannenkoek. Via Billie Eilish en de levende pac-man lopen we langs de visboer. Annemijn heeft veel zin in kibbeling, tijdens het wachten voorzie ik dat ik het niet kan weerstaan om haar te zien eten. Als we samen in de regen kibbeling staan te eten beseffen we pas hoe hard je regen kunt negeren. De vis smaakt er niet minder lekker om trouwens.

Bij de tent treffen we Noor en Huub, zij waren een gedeelte van de dag naar een uitvaart en zijn net weer aangekomen. Na wat chillen en kletsen bij de tent gaan we naar Brasserie 2050. Dat is een eettent waar je het eten van de toekomst kunt proeven. Er komen bloemkolen van het spit, plasticsoep en zaadbrood voorbij.

Uiteten bij Brasserie 2050

Voor muzikaal vermaak gaan we de Lima binnen. Mr. Weazley maakt een mix tussen van alles, aldus Annemijn. Ik verbaas me er gedurende de show over dat deze Amerikanen volgens de krant afkomstig zijn uit Arnhem. De zanger wordt emotioneel als hij het publiek bedankt voor het geweldige feestje wat er ontstaan is. Het is een hoogtepunt in de carrière van de bandleden.

We sluiten de avond op het terrein af bij Twenty One Pilots. De show die ze neer zetten is wel leuk, de muziek klinkt volgens mij zoals ze op de plaat ook klinken. Ik ben enigzins teleurgesteld als ze Jump arround inzetten om het publiek op te zwepen. Als headliner moet je niet hoeven leunen op de hits van andere.

Terug op de camping zitten we met een vrij grote groep bij de tent en er staat willekeurige muziek op. Ik besluit dat het tijd is voor een historisch moment. Ik ga voor het eerst in 8 edities Lowlands gebruik maken van de douches. Het is een hele verfrissende ontdekking en ik stel mezelf de vraag waarom ik dit nooit eerder gedaan heb. Als ik terug kom bij de tent ontdek ik dat de muziek niet het enige willekeurige is. Er staat een verdwaalde lowlander in ons tentenkamp mee te deinen op de muziek.

Ik opper bij Tjeerd om een Guilty pleasure disco te houden en iedereen doet enthousiast mee. Buurman Daan sluit bij ons aan en het feest barst los, we zingen, dansen en schreeuwen mee met genant goede muziek. Hits als: Blub ik ben een vis, Hero, Cono en Coole Kikker passeren de revu. De hele lijst vindt je hier:

Als de klok inmiddels de 04.00 uur voorbij is haken Annemijn en ik af en duiken de tent in.

Back To Top