Helemaal volgens mijn nieuwe leefschema word ik rond 6 uur uit mezelf wakker. Ik heb heerlijk geslapen. Er was een verduisteringsgordijn en verder was het heerlijk stil op de camping. Als Emmelie en Annemijn ook uit bed komen starten we de dag met een heerlijk ontbijtje en een kopje cappuccino. Het loopt tegen kwart voor 9 als het tweede ontbijt bezorgd wordt. De gister bestelde broodjes zijn door José opgehaald bij de receptie.
Het ochtendprogramma bestaat uit een uitdagend ritje naar Gerardmer en het doen van de boodschappen. Waar ik gister mijn ogen uit keek tijdens de rit naar de camping is de route vanaf de camping naar het meer nog veel spannender. Ben ik nog steeds zo enthousiast over wielrennen in Frankrijk? Tijdens onze eerste uren in het huisje lopen we tegen een aantal tekortkoming aan. Het ontbreken van een afwasborstel en handdoekje in de keuken bijvoorbeeld. Tijd om die tekortkomingen te overwinnen in de lokale Intermarché. Annemijn neemt ook nog prachtige vriesvormpjes mee voor Emmelie zodat er limonadeijsjes gemaakt kunnen worden.
Bij terugkomst op de camping besluit ik even een korte verkenningsronde te gaan maken op de klimmetjes in de buurt. Nu zullen jullie je direct afvragen wat ik op een klimmetje te zoeken heb. Geloof mij ik vroeg me hetzelfde af, doe mij maar 80km vlak parcours boven een heuveltje. Maar ik was zo stoer om de racefiets mee te nemen, dus fietsen zal ik.
In buitengewoon voorzichtig tempo, en met enige reservering gezien de recente ziekenhuisbezoekjes, ga ik op pad voor een half uurtje oefenen. Al snel ploeter ik met de tong op de kin me een weg omhoog. Ik realiseer dat ik normaalgesproken de eerste paar kilometers gebruik om warm te rijden. Hier is er geen warm rijden bij. Na 300m van de camping begint de weg omhoog te lopen. Nu zal ik u niet gaan vervelen met stijgingspercentages want daar zou u nimmer van onder de indruk raken. Toch is het voor mij als biljartlakenspecialist al een hele opgave.
Daar waar de weg stijl begint af te dalen besluit ik verstandigerwijs om te keren, al is het pas 5 km van de camping. Ik heb nog een hele week om te fietsen en wens mezelf niet op dag 1 op te blazen. Voor de omgeving hoef ik overigens niet ver te fietsen. De route loopt door een prachtig dicht bevolkt bos. Het zorgt voor beperkte uitzichten maar het ziet er sprookjesachtig mooi uit. Waar ik op de heenweg geconfronteerd werd met de hoogtemeters in stijgende richting, is het ditmaal dalen wat de klok slaat. Goed voor de energie, slecht voor de hartslag. Op een hobbelig weggetje met een indrukwekkend aantal kuilen danwel gaten is dalen een ware kunst. Terwijl ik onder in de beugels hang en de wind langs m’n oren suist schrik ik opeens op van een toeter. Er hangt een auto vlak achter me. Ik stuur zo strak als ik kan langs de berm en hij passeert me.
Als de snelheden oplopen voorbij de 40km/h trek ik de remmen nog maar wat steviger aan. Ook hiervoor geldt, rij jezelf nou niet in de kreukels op dag 1 van je vakantie. Het is net zo gezellig hier. Ik mompel nog een woord van dank aan mijn schijfremmen en ik daal verder. Aangekomen op het grindpaadje denk ik nog eens terug aan die mountainbike die thuis in de schuur hangt. Het heeft toch wel meerwaarde van die noppen en brede banden. Heelhuids bereik ik de camping en tevreden stap ik onder de douche. Ik heb plezier gemaakt en het er ook nog aardig vanaf gebracht.
We nuttigen de lunch in de schaduw op onze veranda en daarna is het al gauw tijd voor de Formule 1 van Spanje. Ik mag dan wellicht in Frankrijk zitten, dat hoeft nog niet in te houden dat ik ook maar iets hoef te missen van het WK. Er zal weinig spanning volgen in de 307km. Verstappen rijdt zonder problemen van pole naar de eindzege. Toch is het wel even prettig om de voetjes omhoog te leggen en even te genieten van een momentje rust.
Voor het avondeten worden we uitgenodigd bij José. Tijdens het koken heeft Emmelie meer oog voor de heuvel van de camping waar bovenop een schommel en het zwembad staan. Zonder enige moeite wandelt ze heerlijk naar boven. Op vragen of ze misschien daarheen wil is maar één antwoord mogelijk, nee! De weg lijdt omhoog en daarheen zullen we wandelen. Uiteindelijk legt ze zich er bij neer dat we toch weer naar beneden gaan en aanschuiven voor het huisgemaakte maaltje.
We sluiten onze dag af in het bos net naast de camping. Ook hier is het een prachtig sprookjesbos. Rede te meer om even de tijd te nemen voor een fotoshoot. Bij thuiskomst wandelt Emmie nog tamelijk druk door het huisje dus het bedgaan ritueel zal nog even duren. Het was vandaag een heerlijke dag, tijd om nog eens heerlijk door de foto’s te bladeren.