De dag begint vroeg, zo’n 3 uur te vroeg om precies te zijn. Annemijn moet de hele dag rijden dus ik heb nachtdienst. Emmelie maakt dankbaar gebruik van mijn diensten. Het is tegen 1 uur als ze ligt te huilen in bed. Ik zit ruim een uur met haar te knuffelen als ze pas accepteert dat ze weer weggelegd wordt.

Uiteindelijk weet ik nog wat slaap te vatten. Tegen half 5 meldt Emmelie zich weer luidkeels. Slapen zit er niet meer in. Tijd om de laatste spullen in de auto te laden en naar Stoutenburg te rijden voor de eerste stop van de dag. José staat al vol enthousiasme te wachten. We rollen de vouwwagen naar buiten en die hangt binnen een mum van tijd achter de auto. De reis naar het zonnige zuiden kan gaan beginnen. Annemijn instaleert zich comfortabel achter het stuur. Ik ga naast haar zitten en José start met Emmelie op de achterbank. De jongste passagier hervat al snel haar slaap en in betrekkelijke stilte stuurt Annemijn ons op pad.

Na een kleine 2,5 uur begint het ontbijt uit te werken en klinkt er wat gemor van de achterbank. Omdat ook wij behoefte hebben gekregen aan een toiletbezoekje besluiten we een pauze in te lassen. In het heerlijke Waalse ochtendzonnetje genieten we van een koffie en een broodje op het terras van de lokale petroleumboer. Emmelie waggelt een beetje rond over het terras en vergaapt zich aan 2 medewerkers die de tafels voorzien van een parasol. Ze sluit haar ochtendactiviteit af door onvermoeibaar een schuine helling op en af te wandelen. Het plezier kan niet op voor die kleine mup. Zo zie je maar, een kinderhand is gauw gevuld.

Voor de middagstop kiezen we een tankstation in Luxemburg uit. Uiteraard krijgt de auto hier een slokje te drinken. Aan de pomp kom ik tot de conclusie dat de tijden van 1,13 per liter lang vervlogen zijn en hier ook een aanzienlijk bedrag afgetikt mag worden. Weliswaar nog altijd goedkoper dan bij ons maar met 1,55 zeker niet meer het brandstofparadijs van vroeger. Ik doe me te goed aan een baguette au fromage. De tomaat zal het onderspit delven en verloren achterblijven in het zakje, keuzes moesten gemaakt worden.

De derde stint zal ook de laatste zijn. Met nog 2,5 uur voor de boeg stappen we met gekruisde vingers de auto in. Annemijn en ik hopen vurig dat onze kleine Emmie een dutje gaat doen. Na een kilometer of 5 en wat muizenhapjes brood vallen de oogjes inderdaad dicht. De rit vordert gestaag en al gauw bereiken we de afslag Gerardmer. Na een paar kilometer over binnenwegen slaan we af naar Camping La Steniole, de eindbestemming. Een kronkelend bergweggetje brengt ons waar we moeten zijn. Met een kleine bezorgdheid in mijn blik aanschouw ik het parcours waar ik deze week kilometers op de racefiets hoop te gaan maken.

José wordt tezamen met haar tenttrailer geïnstalleerd op plaats T1 en wij krijgen de sleutels van Mobile Home M32. Nadat ik help de basis van de vouwwagen uit te klappen en onze eigen bagage binnen heb gezet. Grijp ik de telefoon en ipad erbij. Het is zaterdagmiddag tussen 4 en 5. Er is enkele honderden kilometers ten zuiden van ons een sportevenement gaande waar ik hoop iets van mee te krijgen. Er wordt vandaag gekwalificeerd voor de Grand Prix van Spanje bij de Formule 1.

Als avondmaaltje voorzien we onszelf van gehaktballetjes in tomatensaus, sperziebonen uit blik en instant aardappelpuree. De culinaire goden vervloeken ons ongetwijfeld maar het gaat er heel goed in. Zelfs Emmelie lijkt te genieten van het eten. We brengen de avond door met een boekje op onze veranda. Annemijn trekt 5 lagen kleding aan, ik zit in mijn t-shirt en korte broek want vakantie.