30 oktober

Van slapen komt weinig terecht helaas. De ongemakkelijke vliegtuighouding en het lawaai houden me wakker. Annemijn ligt daarentegen lekker te slapen op de stoel naast me. Ik vermaak me door tv te kijken, te lezen en na te denken over hoe nadelig het is dat ik nog steeds wakker ben.

Na 11 uur in het vliegtuig stappen we uit in de hitte van Thailand. Het is buiten 34 graden. We hebben een to do lijstje wat bestaat uit: toiletbezoek(cijfer 7), het verkrijgen van een toeristenvisum(procedure cijfer 8, wachtrij cijfer 3, gemiddeld cijfer 5,5), het omwisselen van euro’s voor Thaise Bath, het vinden van WiFi en daarmee tenslotte een grabtaxi te boeken naar het Bangkok Southern Busstation. We werken de punten nauwkeurig af, de taxi is geboekt via de app. Als we vervolgens Thaise teksten ontvangen van de chauffeur slaat de paniek lichtelijk toe. Komt ie ons wel echt ophalen? Gelukkig biedt Google Translate uitkomst en na wat appcontact stappen we uiteindelijk in de taxi.

Na ongeveer een uur door Bangkok gereden te hebben, met een chauffeur die vrijwel geen Engels spreekt maar wel zeer kundig is met zijn vertaal app, komen we aan bij het busstation. Het blijkt ook een winkelcentrum te zijn. De winkeltjes variëren van zo’n vijf bankfilialen van allerlei pluimage tot de Amerikaanse supermarktketen 7/11(groots vertegenwoordigd in Thailand). Op een hoger gelegen verdieping zijn de speel- en gokautomaten gevestigd, evenals de toiletten(cijfer 5). In dit winkelcentrum lopen we onze eerste monnik tegen het lijf. Onderweg komen we langs een kraampje waar volgens mijn eerste indruk wel eens de buskaartjes verkocht konden worden. Een tweede indruk vertelt mij dat het gokkaartjes moeten zijn. Welke van de twee juist is blijf ik mee in het ongewisse daar ik geen Thais spreek of kan lezen.

Als we naar buiten lopen treffen we zo’n 20 mini busjes aan en een paar schreeuwende vervoerders die klanten zoeken. We zoeken een hokje uit waar de mevrouw nog even bezig is. Op de vraag waar de reis heen gaat antwoorden we in koor. Kanchanaburi please. Two tickets? -Yes please and at what time does the bus leave? Ten minutes go. Ze loopt om haar hokje heen en begeleidt ons naar één van de busjes en wijst ons op de achterbank. We nemen plaats en na een paar minuten begint het busje met de reis. Al snel komen we tot de conclusie dat deze overgebleven achterbank plekken wel erg krap zijn. We stellen ons in op een zeer oncomfortabel ritje het binnenland in. Na een klein half uur rijden stap er een stel van een paar banken voor ons uit en Annemijn besluit dat we gaan verhuizen. Dit blijkt een zeer goede keuze te zijn. Ons nieuwe onderkomen biedt minstens dubbel zoveel beenruimte. Dit klinkt enthousiast maar houdt eigenlijk in dat we onze benen dit keer wel kwijt kunnen. Ondertussen maak ik me lichtelijk zorgen dat we in een busje zitten waar niemand Engels schijnt te spreken en ik vraag me hard op af waar alle andere toeristen toch zijn. Ik hoop dat we inderdaad in Kanchanaburi uit gaan komen.

Na een dikke twee en een half uur in het minibusje gezeten te hebben stoppen we bij een busstation en geeft de GPS uitsluitsel, we zijn in Kanchanaburi. De heenreis zit er eindelijk op. Wanneer we de bus uitstappen moeten we een aantal enigzins enthousiaste taxichauffeurs afweren. Zij brengen je maar al te graag naar je volgende bestemming toe. We lopen een paar straatjes door en Annemijn pakt haar telefoon er maar bij. Het plan voor nu is om ergens avondeten opduikelen en vervolgens naar het hostel gaan.

We vinden een prachtig plekje aan de rivier en zitten daar voor een ruim bedrag te genieten van onze eerste Thaise maaltijd. We krijgen een menukaart met plaatjes voorgeschoteld. Hoewel dit bij de meeste restaurants betekent dat je gauw weg moet wezen is het hier wel handig want de kaart is verder in het Thais. Ik bestel iets met kip en cashew noten en Annemijn gefrituurde noodles. Als de borden op tafel staan vraag ik me even af waar de kip dan precies was maar daar kom ik snel achter. De kok bakt de kip hier op zo’n wijze dat het een soort beefjerky geworden is. Bijzonder wel, het is de eerste maaltijd dus ik kan jullie nog niet vertellen of het eten hier goed of slecht was.

We sluiten de avond af met een wandeling naar het hostel. De wandeling is veel verder dan waar je na zo’n reis nog zin in hebt maar we redden het. Als we aankomen in de straat waar ons hostel staat komen we eerst langs een boerderij met koeien, kippen, ganzen, en konijnen. Niets anders dan bij ons eigenlijk, al zijn deze koeien van een ander ras. Echter de borden voor de verkoop van de ganzen voor 2000 bath (zo’n 60 euro) zie je bij ons dan weer niet.

We komen aan bij een wit gebouw van 2 verdiepingen wat er een stuk moderner uitziet dan de rest van de buurt. Bij de deur trekken we de schoenen uit en zetten we tevreden onze rugzakken neer. Het hostel zelf is best wel luxe en ziet er goed onderhouden uit. Als we gesetteld zijn in de slaapzaal, of ja, een kamer met twee stappelbedden, gaan we buiten zitten en genieten van alle moois wat het hostel te bieden heeft. Dat wil zeggen, ik kruip achter m’n iPad om wat social media dingen te monteren en de blog online te gooien. Inmiddels ben ik 31 uur wakker en is t wel mooi geweest. Nu gaat alles de tas weer in, morgen weer een dag.