14 november

De dag van vertrek, de wekker gaat om half zeven en ik start meteen met een strakke planning. M’n schrijfwerk afronden, de laatste spulletjes bijeen pakken en de taxi bestellen. Ik ben heel blij dat ik gister de tijd genomen heb om m’n rugzak al in te pakken voor de terugreis. Tijdens het inpakken vond ik het eigenlijk bizar dat ik zelfs in zo’n kleine tas nog veel overbodige spullen had meegenomen.

We hebben Markus uit Duitsland en Lais uit Brazilië geronseld voor een gedeelde taxi naar het vliegveld. We vliegen allemaal rond het middag uur dus dat scheelt aardig in de kosten. Op het vliegveld doen we een poging om onze 7/11 stickers in te ruilen maar dat lukt helaas niet. We geven ze maar af aan een paar Portugezen die zojuist aangekomen zijn. Lais legt ze in het Portugees uit hoe die stickers zouden moeten werken.

Bij de incheckbalies worden we gescheiden en spreken af elkaar weer te zien achter de controles. Later zou blijken dat het een en ander dusdanig lang duurt dat je daar niet eens aan toe komt. Elk vliegveld heeft z’n eigenaardigheden als het op de tassen controle aankomt. In Bangkok willen ze dat je alle items in je tassen stopt en alleen laptops, tablets en powerbanks moet je los in een bakje doen. Daarnaast moet je, ook heel Thais, je schoenen uit doen in een apart bakje. Zelfs mijn Teva’s moeten er aan geloven.

Als we ook de vingerafdrukken en de foto hebben overleeft mogen we echt vertrekken. Met de teruggekregen borg van het hostel is het nu de uitdaging om alle geld op te maken voor vertrek. Annemijn wil nog wel ergens water en Pringles halen. Helaas kent Bangkok international geen supermarkt achtige winkeltjes en kun je in de duty free shops voornamelijk alcoholische drank krijgen. Na ruim een half uur rond lopen van winkel naar winkel treffen we eindelijk waterflesjes aan. Oke, we hebben nog 290 baht in briefgeld over. Wat gaan we daar mee doen. Ik kijk naar wat souvenirs maar mag niks kopen van Annemijn. Zij kijkt op haar beurt naar etenswaren maar kan dan weer niks vinden. Uiteindelijk loop ik even door een winkel met snoepgoed en trek een doos oreo’s uit het schap om te kijken naar de prijs op de achterkant. Precies 290 baht! Ik zeg tegen Annemijn dat het zo moest wezen en we rekenen af. Bij de gate nemen we plaats en na een klein half uur kunnen we het toestel in.

De vlucht van Bangkok naar Amsterdam vertrekt met een kleine vertraging rond half 1. Ik heb het geluk dat de stoel naast mij leeg blijft, aan de andere kant zit uiteraard mijn allerliefste Annemijntje. Omdat ik in Thailand geen leuk armbandje heb gevonden, maar daar wel actief naar op zoek was, besluit ik in de duty free collectie van KLM er een uit te zoeken. Zo hou ik er toch een Thaise herinnering aan over. De vlucht verloopt verder vrij soepel, maar toch heb ik het zwaarder op de heenweg omdat het dit keer een vlucht overdag is. Behalve twee dutjes van een half uur verveel ik me een beetje. We kijken samen de film Long shot en ieder afzonderlijk Dora the Explorer and the Lost City of Gold. Beide zijn verrassend leuke films.

Als we rond half 6 landen is het in Nederland slechts 7 graden. In de hal van Schiphol treffen we kerstversiering. Van een warm welkom is geen sprake, het is koud en druk en ik heb heimwee. Thuis worden we begroet door een zeer enthousiaste Karel. Hij blijft met ons knuffelen, zelfs nadat we al in slaap gevallen zijn. Ik was niet blij om thuis te komen, maar wel om weer thuis te zijn.