Dag 2
We worden zo rond acht uur wakker in onze zwerfhut op hoogte. Ik heb heerlijk geslapen, zo’n nacht dat je vanaf het moment dat je je ogen sluit tot je wakker wordt geen enkel moment herinnert omdat je zo vast geslapen hebt. We bespreken wat we willen doen vandaag, de opties zijn ofwel een elektrische fiets huren of een elektrische scooter (25km/u). De een zouden we dan voor 3 dagen huren en de ander voor 8 uur, beide kostende 60 euro per persoon. Dit alles kunnen wij regelen via de receptie maar die gaat pas om 9 uur open lezen we in de folder. Annemijn stelt voor om te gaan wandelen voordat we op pad gaan.
We vertrekken via een paadje op de camping richting de zandverstuiving in het bos naast ons. Heerlijk om zo in de ochtend in het bos te lopen. Op een veldje in het bos treffen we een man die met z’n hond aan het spelen is en verder komen we nog wat andere wandelaars tegen maar het is fijn stil zo in de ochtend. Via een behoorlijke berg zand klimmen we naar boven en komen op de zandverstuiving uit. Het doet ons denken aan de Soesterduinen. Een uitgerekte zandpartij die omringt wordt door bomen. Het loopt tegen tien voor negen dus we maken rechtsomkeert en spoeden ons naar de receptie.
Onderweg bespreken we de opties en ik beken aan Annemijn dat ik toch wel enthousiaster wordt van de scooters dan van de fietsen. Bij de receptie aangekomen zijn er inderdaad twee scooters beschikbaar en na betaling, ondertekening en kopiëren krijgen we ieder een sleutel in handen en scheuren we met gepaste snelheid (10km/u) over de camping naar ons huisje.
Als ontbijt schuif ik twee crackers met chocolade vlokken naar binnen en een broodje met gebakken ei. Het mag allemaal niet te lang duren van mij omdat we die scooters slechts voor 8 uur konden huren. Er wordt via fietsnetwerk.nl een route gekozen; Ede – Kootwijk – Otterlo (58km), te beginnen bij knooppunt 84. Douchen vind ik van ondergeschikt belang en kan prima wachten tot vanavond dus na het ontbijt vertrekken we snel.
De route start met een tocht door natuurgebied het Mosselsche Veld, een stuk wat ik al eens per racefiets heb gereden. Zowel stukken bos als heide wordt naast het fietspad aan je getoond als toerist hetgeen ik als zeer vermakelijk ervaar. Dit maal geniet ik er net iets meer van daar ik niet hijgend over m’n stuur heen hang. De scooter doet alle werk en ik hoef slechts mijn pols te bewegen.
Van 84 reizen we via 72 en 83 naar 62 toe, Annemijn stopt even langs het pad om rond te kijken naar de mooie heide en natuur die zich toont. We horen ergens een helicopter vliegen. Omdat we hem niet zien neem ik aan hij boven het dikke wolkendek vliegt, niets blijkt minder waar te zijn. Luid bulderend komt hij tevoorschijn achter een bomenrij vandaan, duidelijk bezig met een oefening scheert hij op een meter op 20 boven ons langs. De Cougar is volgens mij bezig met een oefening voor snelle verplaatsingen zo blijkt als we de hoek om rijden. In de bosrand staan een aantal legertenten waar de helicopter bij landt en na zo’n 30 seconden ook weer bij opstijgt. Dit tafereel herhaalt zich regelmatig, waarbij ook een andere locatie die zich buiten ons zicht bevindt als landingsplaats fungeert.
We vervolgen onze route via 05 en 80 naar 76 en de Celtic Fields. De Celtic Fields is een kleine nederzetting met een boerderij die volgens de borden een ijzertijdboerderij voorstelt. De muren zijn van leem opgebouwd en ondersteunen een rietendak. Naast de nederzetting is een veld bezaaid met wilde bloemen, hetgeen ik minstens zo interessant vindt als de boerderij. Opeens bedenk ik me dat mijn telefoon nog in de stuurhouder op de scooter zit en ik loop gauw terug naar de parkeerplaats van onze vervoersmiddelen. Daar staat mijn Spyder Wheelz compleet met iPhone op me te wachten.
De route gaat via 01, 66, 08, en 51 naar Kootwijkerbroek, onderweg verandert het uitzicht van heide en bos in akkerbouw en veeteelt. Hoewel we bij 66 en 08 ongeveer in Barneveld rijden komen we tot mijn verbazing geen enkele kippenboer tegen. Varkens, koeien en schapen in overvloed, een enkele hobbykip daargelaten. Via 78 komen we aan bij 47. Een mooi moment om ons op een bankje neer te vleien en te genieten van een heerlijke lunch. De lunch bestaat uit twee bruine boterhammen met witte chocopasta, weinig bijzonders dus eigenlijk maar goed dat is wat ik gesmeerd heb s’ochtends.
Niet alleen onze accu’s waren toe aan voeding, die van de scooters blijken dat ook te zijn. We besluiten de route af te breken bij 47 en via 73 en 25 terug te rijden naar 49, ofwel Otterlo centrum. Onderweg moppert Annemijn over de actieradius van de scooters en dat ze het slecht vindt dat ze niet verder kunnen rijden dan dit. Maar aangekomen op de camping maakt ze gretig gebruik van de kans om op te warmen middels een lange hete douche en een kopje thee.
Bij de receptie hebben we twee verse accu’s gehaald en ik heb op de kaart een nieuwe route uitgezocht. We gaan terug naar het Mosselsche Zand en naar Planken Wambuis, iets wat mij nog steeds klinkt als een samenraapsel van willekeurige klanken. Eindpunt, of eigenlijk het half-way-point van de middagroute is de Uitzichttoren de Valenberg. Volgens de legende kun je bij mooi weer vanaf de Valenberg Arnhem zien liggen. Hetgeen mij hedenochtend op de kaart al gelukt was maar dat terzijde.
De route start met een tocht naar 05. Niet te verwarren met 05 trouwens, dan rijd je mooi verkeerd. We gaan nu dus naar 05. De route naar 05 is een bijzondere want deze leidt ons vanaf de camping langs een weg in aanbouw. Dit is voor ons mogelijk omdat we op het fietspad rijden. Tot er opeens uit het niets een verkeersregelaar opduikt, we hij stuurt ons de pas aangelegde weg op. Via een onvoorstelbaar glad stukje hagelnieuw asfalt duiken we een ecoduct onderdoor terwijl naast ons ook het fietspad een verbouwing ondergaat.
Vanuit 05 rijden we via 70 en 12 het bos in naar 63. Bij 63 treffen we een fascinerend schouwspel, er staat een kudde wilde koeien waarvan er twee, een moeder en dochter, het fietspad blokkeren. Kennelijk was het ook voor hun lunchtijd want de dochter staat rustig te drinken. De andere wilde dieren, een paar mensen op een fiets, moeten helaas even pas op de plaats maken gedurende deze versnapering.
Hoewel de legende deed vermoede dat wij Arnhem zouden kunnen zien liggen biedt de Uitzichttoren ons vandaag slechts uitzicht op een koolmeesje in de bosjes en een kudde paarden even verderop in een veld. Desalniettemin genieten we er van. We maken rechtsomkeert terug naar 63 om daar af te slaan in de richting van 84. En dan dus wel weer die 84. Deze route leidt ons andermaal door fantastische natuur, maar ook over een erf van een boerderij waar een snelheidslimiet van 5km/u geldt. Dit is moeilijker dan u denkt.
Teruggekomen op de camping leveren we met enige tegenzin de scooters weer in en plannen de avond. Er is een hoop voetbal wat ik graag wil zien maar belangrijker nog er moet gegeten worden. Dat laatste besluiten we af te halen bij “De Waldhoorn” een eetgelegenheid in het centrum van ons pitoreske dorpje. Een biefstuk pepersaus, een runderpannegie(stoofvlees op de typisch veluwse bereidingswijze) en twee maal carpaccio worden besteld per telefoon en kunnen al na 15 minuten afgehaald worden. We snellen ons per auto het dorp in en vergezeld met 2 tassen en 2 dozen keren we om. Vlak bij de camping worden we verrast door een onverwachte weggebruiker. Er staat een tractor met daarachter een stacaravan dwars op de weg. Via het fietspad blijkt er een omleidingsroute mogelijk en zo komen we toch aan bij ons huisje.
We laten het eten ons bijzonder goed smaken en brengen de rest van de avond door met voetbal, puzzels en de pelletkachel in ons warme hutje op hoogte.