8 november

Ik word rond kwart over 6 wakker. Helaas voel ik een kleine airco verkoudheid doorzetten. In al die hotelkamers staat die verdraaide airco ook gericht op de bedden. Iets wat van mij zeker niet hoeft. Maar zonder slapen lijkt ook niet echt een optie als het 29 graden is. Ik draai me nog een keer om maar slapen lukt niet echt meer. Tegen 7 uur stap ik uit bed en ga even douchen. Voor het ontbijt pak ik nog even m’n spullen in. Gister zag ik dat de schoonmaak had moeten werken in de bende die wij hadden achtergelaten. Dat wilde ik niet nogmaals doen.

Het ontbijt is direct aangepast na wat er gister voorgevallen was, de overgebleven ananas was vandaag vervangen voor een extra gebakken eitje. Ondertussen bespreken we wat we nou toch moeten gaan doen de komende dagen. De laatste dagen in Bangkok is het in elk geval duidelijk. Op aanraden van Tessa en Stephanie gaan we naar het Here Hostel toe en op aanraden van Stan en Anika gaan we de vijf uurs fietstocht met Co van Kessels doen. We boeken het verblijf en de tour. Oke, dan hebben we nu nog 3 dagen waarvan we moeten bedenken wat we gaan doen.

De pick up truck komt ons rond half 9 halen en we scheuren richting het noorden. We halen onderweg nog wat mensen op en worden afgezet op een strand waar allemaal boten voor de kust liggen. Een van de boten is voor ons en de gids begeleid ons er naartoe. Aan de waterlijn worden we op de foto gezet door een man van de organisatie, denk ik althans. Om bij de boot te komen moet je een stukje door het water heen wandelen. Ik hou m’n tas hoog boven het water en weet de boot te bereiken. Omdat we als 1 van de eersten aan boord gaan kunnen we plaatsnemen op het voordek. Toen we gister opgehaald werden zaten we met twee gasten in de pick up truck waar we mee aan de praat raakten. Zij zijn er ook weer bij vandaag en we kletsen gezellig met elkaar. Ze komen uit Canada en reizen hier samen rond.

Het is een uurtje varen naar Koh Rok maar gelukkig is de zee spiegelglad en gaat de reis voorspoedig. Ik val zelfs nog even in slaap. We komen aan in een kleine baai tussen twee eilanden in. Het water hier is zo helder dat je het koraal van af de boot al kunt zien. We gaan voor anker en krijgen een snorkelset aangereikt. We besluiten te gaan zwemmen zonder flippers en ik kies ervoor om ook het adempijpje op de boot te laten. De vorige keer viel het snorkelen me zo tegen dat ik er niet van kon genieten. Nu met alleen een duikbril kan ik heerlijk zwemmen zonder me zorgen te maken dat t mis gaat.

De onderwater wereld is prachtig en er zwemmen heel veel vissen rond. Ik film wat met de GoPro maar kom er snel achter dat je voor het zwemmen toch echt twee handen nodig hebt en dat je er minstens één nodig hebt om te kunnen filmen. Het een en ander gaat niet goed samen dus ik berg hem weer op en geniet lekker van de omgeving zonder het verder vast te leggen. Annemijn had de tip gekregen van Tessa om met zwemvest aan te gaan snorkelen. Op die manier blijf je drijven terwijl je kunt genieten van het naar beneden kijken. Het gaat haar prima af en ze dobbert lekker rond.

Na drie kwartier verhuizen we met boot en al zo’n 100 meter en gaan opnieuw het water in. Omdat ik weinig lol beleef aan het filmen met m’n GoPro en ik onze Canadese vrienden had horen zeggen dat ze helaas geen onderwater camera hadden bied ik ze de mijne aan. De beelden kunnen we later altijd even overzetten. Ze maken dankbaar gebruik van het aanbod. Ik meld er terloops nog wel even bij dat hij niet blijft drijven en dat het een lange duik is naar de bodem, ze moeten er om lachen en beloven voorzichtig te zijn. Ik duik als eerste van onze groep het water in en sla rechtsaf. Ik kom terecht in een school van wel 40 kleine geel zwart gestreepte vissen die niet zouden misstaan in menig aquarium. We zwemmen hier een half uurtje rond en ik duik heerlijk diep naar het koraal toe om de vissen van dichtbij de bekijken. Het fluitje gaat en we keren weer terug naar de boot.

Tijd voor lunch. We worden afgezet bij een pier op het eiland en lopen achter de gids aan een stukje het bos in. Daar staan allemaal tafels en een paar kraampjes waar je eten kunt halen. We worden begroet door een bijzondere eilandbewoner. Er loopt een water varaan rond tussen de kraampjes. Voor uw beeldvorming, dat is een hagedis van 1,5 meter. Hij doet verder niet zo heel veel behalve zoeken naar eten en af en toe mensen de schrik aanjagen door ineens om het hoekje te sluipen. Als lunch genieten we verder van curry massaman, een lokaal gerecht en een gekoeld frisdrankje.

We besluiten het overige uur op dit eiland te besteden aan een strandwandeling. Het strand bestaat uit hagelwit heel fijn zand waar je heerlijk op kunt lopen. Aangevuld met het tropisch blauwe water en de junglebomen wanen we ons werkelijk in het paradijs. De zon brandt als een vijand in de lucht. We slaan allebei een doek om onze schouders want we verbranden liever niet. Een vergeefse poging zou later blijken. Halverwege onze strandwandeling strijken we neer bij een partij rotsen waar ik even de tijd neem om een vlogje op te nemen. Annemijn speelt aan de waterrand en vind weer eens allemaal krabjes.

Opeens slaat het weer totaal om en wordt de lucht zwart. We haasten ons terug naar het eetgedeelte om onze regenjassen te pakken. Wat volgt is een enorm heftige tropische regenbui waar we helaas voor ons zo’n half uur in staan te wachten tot de boot ons weer oppikt. Ik kan er ook wel weer de lol van in zien dat we als bange katjes staan te schuilen voor de regen. De GoPro komt weer te voorschijn en ik ga wat filmen in de regen.

Na een half uur zeiknat te zijn geworden legt de boot aan bij de pier. We klimmen aan boord, niet zonder risico want het water is behoorlijk onstuimig geworden. Als iedereen er is begint de reis terug naar Koh Lanta. Het weer is te slecht om nog naar Koh Ha te varen. De rit naar Koh Lanta is een ware uitdaging, de golven zijn behoorlijk heftig en smijten de boot regelmatig heen en weer. De kapitein lijkt er wel lol in te hebben en pakt sommige golven extra hard tot groot plezier van een aantal passagiers. Annemijn zit iet wat angstig weggedoken in een hoekje. Ik probeer haar de overtuigen dat het wel goed komt en moedig haar aan ook te komen staan. Dan heb je meer controle over je eigen beweging en kun je mee deinen met de beweging van de boot. Uiteindelijk doet ze dat en na een heftig tochtje van zo’n drie kwartier komen we aan bij de brug van Koh Lanta. Uitstappen in zee was blijkbaar te onrustig.

Het loopt tegen half 4 als we terug zijn in het hotel. We pellen de natte kleren van ons af en nemen de schade op. Naast wat natte spullen zijn er geen dingen kapot gegaan, zelfs m’n camera was voldoende ingepakt dat hij droog is gebleven. We leggen alles te drogen en bekijken onszelf nog eens kritisch in de spiegel. Oef we hebben allebei toch wel een behoorlijk verbrandde huid. Annemijn haar benen zijn knalrood en mijn schouders en rug. Helaas.. dat snorkelen was toch niet zo goed voor ons.

We eten vanavond bij Cloud9 zo hadden we bedacht. Een foutje zo zou blijken want die is dicht. Gelukkig is het naastgelegen Lanta Sure restaurant, hoewel een dubieuze naam toch lekker eten, wel open. Ik neem een Khao Pad met kip en als toetje de befaamde Mango with sticky rice. Dat laatste is zo ontzettend lekker dat ik het jammer vind als ik vol zit en het op is. Dit ga ik de komende dagen nog een keertje bestellen ergens.

S’avonds hakken we de knoop eindelijk door, we gaan terug richting het midden van het land en gaan daar nog op jacht naar wat mooie tempels en meer boeddhistische cultuur. Morgen maar eens zien of we vanuit Surat Thani nog twee bedden in de trein naar Bangkok kunnen krijgen. Voor het slapen gaan pakken we de tassen weer in zodat we dat morgen niet meer allemaal hoeven te doen. Aangezien we vertrekken besluit ik met een föhn aan de slag te gaan voor m’n heuptas en wat andere dingetjes. Dit blijkt een uitkomst en ik krijg veel spullen weer droog. Het is helaas minder effectief op kleding. Rond half 12 gaan we slapen.

Morgen krijgen we een lange dag voor de boeg.