Op naar de laatste bestemming van deze reis, de kuststad Valencia. Vanuit Cuenca is het een rit van ongeveer 200 kilometer. Maar voordat we de regio verlaten maken we nog een kleine sightseeing tocht. Onderweg komen we langs “Ventano del Diablo”, ofwel het venster van de duivel. Annemijn vertelt ons over de legende van deze attractie, de duivel maakte een uitzicht wat zo verleidelijk was dat mensen over de rand gingen kijken. De duivel hoefde ze alleen nog een klein zetje te geven en kon de mensen zo opeisen. Wij hebben natuurlijk niet over de rand gekeken dus we konden onze weg veilig vervolgen.
De volgende stop is een natuurpark waar vreemde rotsformaties te vinden zijn die op dieren lijken. Annemijn springt direct de bus uit en rent de bossen in, zeer enthousiast maant ze ons ook te volgen. Het is vandaag koud en nat weer, wat niet perse uitnodigt tot een boswandeling. Toch is de omgeving waar we in beland zijn wel bijzonder. Na een half uurtje wandelen besluiten we verder te rijden, we hebben tenslotte nog aardig wat kilometers voor de boeg.
De regen die we onderweg hebben maakt het rijden voor Koen wel een grotere uitdaging dan de dag ervoor. Wanneer we stoppen bij een tankstation voor de lunch begint het zelfs te onweren. Hierdoor valt de stroom in het restaurantje uit maar dit is gelukkig snel weer verholpen. De rit naar Valencia verloopt verder goed en tegen drie uur rijden we de luchthaven van Valencia binnen. Hier leveren we de auto weer in en vervolgen onze rit per metro richting ons hotel. De metro in Valencia werkt iets anders dan die in Madrid, hier hebben we met z’n zessen één kaartje. Annemijn, onze OV-chipkaart specialist, zorgt er voor dat we keurig allemaal zijn ingecheckt.
Hotel Sweet Continental ligt in het midden van de stad en vanuit daar is het dan ook een kleine wandeling om het centrum te verkennen. Nadat we ons gesetteld hebben in de kamers nemen we plaats in de lobby van het hotel om even op Koen en José te wachten. In de tussentijd besluit ik om even langs de nabij gelegen Media Markt te lopen om een verlengsnoer aan te schaffen. Een hotelkamer met maar één stopcontact is wel erg weinig. Als ik terug bij het hotel kom lopen Koen en José net de lift uit. We wandelen de stad in en gaan onze laatste bestemming verkennen.
Valencia is, net als de rest van Spanje, een gelovige stad. We komen dan ook al snel langs een grote kathedraal. Joris weet ons te vertellen dat hier de heilige graal te vinden is en we maken een rondje door de kerk. Naast de heilige graal ligt er ook een onderarm met hand in een kastje. Vreemde vogels die gelovigen… We vervolgen onze wandeling en komen, tot mijn verbazing en lichte ergernis, meer Nederlanders dan Spanjaarden tegen. S’avonds gaan we eten bij een, door Tripadvisor aangeraden, klein restaurantje net naast de hoofdstraat. Als we rond acht uur binnenlopen krijgen we te horen dat ze zeker nog een half uur nodig hebben voor we terecht kunnen. Dan nog maar even door de regen wandelen.. Het eten wat we hier voorgeschoteld krijgen is het echter wel zeer waard.
