De ochtend begint vandaag zowaar iets later. Als ik voor het eerst om half 6 m’n ogen open vind ik het echt nog wat te vroeg. Na het omdraaien is het kwart voor 7, dat is acceptabel. Ik vergezel de ravers weer op mijn vertrouwde plekje in de Armadillow. Ook vandaag komen ze als nieuwschierige musjes voorbij gefladderd om even te kijken wat die rare vogel aan het doen is op de vroege ochtend. De kleding van vandaag is weer net wat meer bloot dan gister. S’ochtends om 7 uur wappert de eerste blote borst voorbij, het lijkt haar niet te deren. Groot gelijk heb je, jouw lijf, jouw feestje.

Het ontbijt van vandaag is uitgebreid, 2 croissantjes, 2 krentenbollen, 2 sultana’s en een fruitreep. De ochtend bij het kamp start wederom met Berend aan mijn zijde, al is het nu een uur later dan gister. Onze eigen diehards liggen nog lekker op bed. Ik zie in m’n whatsapp dat de laatste vriendjes rond half 4 nog feestte. Wat heerlijk dat Lowlands er weer is, het doet iedereen heel erg goed. Tegen half 10 ritsen er wat meer tentjes open en groeit het gezelschap. Voorzichtig worden de eerste plannetjes van de dag gesmeed. “Wij zijn om 12 uur al in de Alpha, zien we jullie dan daarna rechts op de heuvel bij Goldband?” Er klinkt een klein gilletje achter ons. Danique vindt een nieuwe kampbewoner in hun tent. Prinses Noor duikt er op af en redt onze nieuwe vriend van een ongezellig tent leven. Of ze hem ook kust laat ik aan uw verbeelding over.

Ik start mijn dag bij de Coke Sing Along, een uur lang meezingers onder begeleiding van Bente, S10, Meau en Sophie Straat. De laatste is mij onbekend maar de andere drie zijn trouwe contributers van de Poppenkast platentas. Ik ben diep onder de indruk van de live performance van alle drie. Er zitten echt mega mooie stemmen in en dat komt er niet alleen in de studio uit. Het repertoire van vandaag bestaat uit classics als Smoorverliefd van Hennie Vrienten en ook Linda, Roos en Jessica kunnen niet ontbreken. Dat ik voor het eerst in m’n leven in het voorste vak van de Alpha terecht ben gekomen blijkt een uitstekende keuze. Deze gaat op de nominatielijst voor hoogtepunt van mijn Lowlands weekend.

Als iedereen lang en breed uitgezongen is wandel ik met Noor een rondje over het terrein. De route leidt ons naar een koffietentje. Noor gaat voor een koffie en ik word door de hoge temperaturen verleid tot een ijscappucino. 1,5 muntje, dat valt nog te overzien als je niet nadenkt over de waarde in euro’s. Iets wat je sowieso beter niet kunt doen tijdens een festival. Als de barista jongen me vraagt of ik slagroom wil roep ik achteloos van wel. Vervolgens vliegt er door me heen, oh fuck maar als dat nog weer extra kost wordt t wel heel duur. Na een kleine 4 stressvolle minuten krijg ik mijn bekertje en hoor ik de definitieve prijs, 1,5 munt alsjeblieft. Pfieuw!

Tegen half twee splits ik me af van de vriendjes, zij Goldband ik The Lathums. Om te ontsnappen aan de warme zon zoek ik mijn heil in de Lima. Ik vind een plekje op de grond tegen de hekken van de geluidstechnicus. Na een klein kwartier wordt ik vergezeld door Sanne. We raken aan de praat en hij vertelt me dat hij eigenlijk helemaal niet op Lowlands had zullen wezen. Met een kindje van 11 maanden had hij lang getwijfeld of hij wel zou gaan. We schudden elkaar de hand en ik vertel trots over mijn blije hoopje feest thuis en hoe moeilijk ik het er mee heb. Als The Lathums opkomen weet ik niet goed wat te verwachten, de band ziet er uit als de jongens van de schaakclub van je middelbare school en de leadzanger is een aspirant darter. Zodra de eerste noten onderweg zijn gaat de Lima over tot een heerlijk feestje. Dit is Lowlands op en top, een klein onbekend bandje die op het podium staan en waarvan je kunt vermoeden dat ze wellicht over 5 jaar de Alpha weten te vullen. De sound klinkt mega goed en ik noteer ze mentaal alvast voor “De Baas z’n Tijd”. Wat een topdag qua muziek.

Na wat omzwervingen en een pannekoek beland ik op de camping waar een kleine groep vriendjes rond hangt. Ik hoor hoe leuk het was bij Goldband en dat zelfs Maan nog langs kwam. Toch weet ik dat The Lathums voor mij de betere keuze was. Dan neemt het gesprek een andere wending en komen we uit bij het veranderde publiek. De ‘Lowlander’ is aan het veranderen of is vervangen voor een nieuwe ‘Lowlander’. Het valt iedereen op dat er veel meer drugs gebruikt wordt en dat de sfeer soms een stuk grimmiger is dan andere jaren. Met drugs als gespreksonderwerp waagt deze noob zich er aan om de vriendjes maar eens uit te horen over het assortiment en dan met name de gevolgen ervan. Ik leer dat je van Keta heel raar gaat doen en als je teveel neemt je een out of body experience kan hebben. Coke lijdt juist tot zelf overschatting en heel veel energie en van XTC wordt je verliefd op de hele wereld. Een bijzonder inkijkje in een voor mij totaal onbekende wereld.

Als de drugs achter de kiezen zijn (als gesprekonderwerp natuurlijk) gaan we het terrein weer op. Ik begeef me met Danique naar de Bravo voor het optreden van Jack Harlow. Bij aankomst informeert Thieu ons dat het niet geweldig is en we ook door kunnen naar Fred Again. Ik vind t prima want het is toch wel een beetje erg druk. In de India staat iemand op het podium heel gepassioneerd liftmuziek te maken. Goeie liftmuziek welliswaar maar het blijft liftmuziek. Ik zou denk ik wel een extra ritje naar boven maken als onze liften deze muziek draaiden. Fred barst eveneens behoorlijk uit de tent en ook hier vissen we achter het net. Dan maar gewoon een biertje en wat te eten halen. Danique gaat voor de kaasfondue en Thieu neemt Gado Gado. Lowlands is het perfecte restaurant met voor ieder wat wils. Een lopend buffet om je vingers bij af te likken en je portemonee op stuk te slaan.

Als de vriendjes uiteindelijk richting de Bravo gaan voor Pendullum besluit ik dat het mooi is geweest voor vanavond. Ik ga nog een klein rondje over het terrein voor wat foto’s en haal ergens een broodje met neppe kip. Via Facetime laat ik Annemijn nog even meegenieten van het terrein. Bij de tent tref ik Joep en Ellemieke in een goed gesprek. Ze vertellen me dat de vier uur slaap net wat te weinig is om echt goed te functioneren. Toch zijn ze aan het wachten op die ene techno die om 3 uur begint. Ik vind t knap. Na een hele gezellige afsluiter bij het kamp poets ik m’n tanden en duik ik m’n bedje in. Florence wordt ingeruild voor Venetie maar de zoektocht zet zich immer voort. Morgen weer een dag.