Tijd 7.00 kilometerstand 322 km

Tegen half 6 word ik wakker, ik heb redelijk goed geslapen maar ben toch een paar keer wakker geweest. Koud had ik het in elk geval niet, dus dat is weer mooi meegenomen. Zo rond kwart over 6 begin ik rustig mijn spulletjes in te pakken. Vanochtend houd ik wel bovengemiddeld rekening met het geluid wat ik maak. We staan met de tentjes redelijk dicht op elkaar dus iedereen hoort alles. Gisteravond heb ik al een deel van de bagage ingepakt en in de fietskar gestopt. Ontbijten doe ik vanochtend maar buiten de camping om het geluidsoverlast verder te verminderen.

Op deze stille zondagochtend rijd ik door het centrum van Werkendam heen. Er heerst nog totale rust. Hoe anders zal dat zijn als de dorpsbewoners over een paar uur door de kerkklokken gelokt worden. Gisteren na de boodschappen kreeg ik een voorproefje van hoe het er hier aan toe gaat. De kerk liep net uit toen ik terug naar de camping fietste. Een stroom van mannen in zwarte pakken en vrouwen in keurige ingetogen mantelpakjes en jurken walste de straten door toen de kerkdeuren open gingen. Een beeld wat wij in Leusden in elk geval nooit zo zien.

Even buiten Werkendam tref ik op een dijkje aan het water een bankje. Een prima plek voor het ontbijt, dus ik parkeer de combinatie langs de kant van de weg. Tijd om eens echt de reiziger uit te hangen. Met het gasstelletje en mijn mini koekenpan in de aanslag zit ik op het bankje een hamburger te bakken. Ja die had ik dus nog over van gisteravond en omdat ie nog goed ruikt durf ik het aan. Overigens niet m’n grootste hobby om te ontbijten met een broodje hamburger maar goed je roeit met de riemen die je hebt.

Als ik wil vertrekken kom ik tot de conclusie dat ik “panne” heb. De ketting ligt van het voorblad af. Gelukkig ben ik voorbereid en heb ik werkhandschoenen in m’n stuurtasje zitten. De reparatie duurt zo’n 5 seconden en na het opbergen van de handschoenen zet ik koers naar Gorinchem. Bij de oversteek van de Waal, die hier ‘Boven Merwede’ heet, moet ik even wachten voor de brug. Als ik achterom terug naar de Biesbosch kijk zie ik donkere luchten. Ik vraag me af of ik vandaag regen op m’n kop zal krijgen. Gelukkig fiets ik vrolijker uitzichten tegemoet, dus misschien blijf ik het wel voor.

Via het Merwedekanaal reis ik naar het noorden richting Utrecht. Een bijzonder mooie en fijne route om te fietsen. Ik ben niet de enige die vandaag vroeg op de fiets zit. De wielerclubjes wisselen elkaar in hoog tempo af. Ook worden de oevers van het kanaal bevolkt door diverse vissers. Via dorpen als Arkel en Meerkerk kom ik in de buurt van de vertrouwde omgeving.

In Vianen is het tijd voor de tweede ochtendbreak. Het thuisfront is net ontwaakt en ik facetime weer even met m’n meiden. Annemijn is helemaal verbaast dat ik al zover in de goede richting ben. Ik geniet wel van deze traditie om zo onderweg even een momentje met m’n gezin te beleven. Het is vandaag ook nog eens vaderdag dus een extra motivatie om gauw thuis te komen en bij m’n gezin te zijn. Via de telefooncamera bouw ik de spanning over het cadeautje voor Emmelie nog maar eens op.

De derde stint van vandaag houdt tevens het einde van de noodzaak voor navigatie in. Als ik Nieuwegein heb doorkruist en in Utrecht vanaf het Ledig Erf over de Maliebaan naar de Biltstraat ben gereden weet ik de rest van de route uit m’n hoofd. Tevreden zet ik de navigatie uit en met een rommelende maag na 3 uur op de fiets denk ik na over de laatste locatie voor de lunch. Even buiten De Bilt en Zeist staat een bankje langs de Amersfoortseweg. Dat is wel een goed plekje voor de lunch, bovendien zitten er nog broodjes in m’n tas.

Als ik door De Bilt rij zeg ik tegen mezelf “je kan natuurlijk ook naar Huis ter Heide voor de McDonalds. Maar ik bedenk me, ik zit al weer lang genoeg op de fiets en er moet echt gegeten worden. Dat bankje is er bijna en Huis ter Heide is nog ruim 5 km fietsen. Op zoek naar het bewuste bankje waar ik heilig van overtuigd ben dat hij staat waar ik denk dat hij staat vervolg ik mijn route. De eerst volgende rustplek die in mijn zicht verschijnt is Huis ter Heide. Het hele bankje heb ik nooit meer gevonden, wellicht bestaat hij slechts in mijn fantasie. Iet wat beschaamt plof ik neer op een kruk met een dienblad vol eten en een milkshake.

De laatste kilometers vliegen voorbij en dan is het tijd voor de laatste keer facetimen. Annemijn en Emmelie staan in de keuken een smoothie te drinken. Ik stel voor dat ze die verder drinken in de achtertuin want dat is echt de place to be. Ze voelen de bui al hangen en rennen naar buiten. Ik zwaai de poort open en word begroet door twee enorme glimlachen. Ik ben weer thuis.

Tijd 12.19 kilometerstand 402 km

De trip in cijfers:
– 5 etappes
– 402,07 km
– 21u 32min reistijd
– 4 provincies
– 46 dorpen & steden

Eindresultaat, een tevreden Alex die terug kijkt op een heerlijke vakantie.