Tegen half 7 word ik wakker. Ik heb zin in vandaag, we gaan namelijk per auto naar Zuid-Limburg. Noorbeek is de bestemming en dan meer specifiek het vakantiepark De Waufsberg. Zoals altijd rondom vakanties en tegenwoordig eigenlijk iedere dag ben ik er weer vroeg bij. Ik begin vast met het verzamelen van alle ingepakte tassen en stapel het op m’n Rock ‘n Roller. Rond kwart over zeven vergezellen Annemijn en Emmelie me voor het ontbijt. De koffers verdwijnen moeiteloos in de kofferbak van de Skoda. Als de fiets achterop hangt roept Emmelie, heeft papa fiets er ook zin in? Het teken om te vertrekken.
Via Utrecht en Den Bosch zetten we koers naar het zuiden. Het enige oponthoud van de dag beleven we onderweg rond Eindhoven, verder verloopt de reis uiterst voorspoedig. Vanaf de achterbank klinken de eerste anderhalf uur vrolijke liedjes en kwebbeltjes. Maar toch is er zoals we al verwachten wel behoefte aan een pauze. Stiekem genieten we er zelf ook van om de benen even te kunnen strekken.
Eenmaal aangekomen in het Limburgse land toont de wereld zich van z’n beste kant. De heuvels zorgen voor een golvend uitzicht en de mensen fietsen tevreden heen en weer. Ik krijg direct de kriebels om mijn racefiets te beklimmen. Zodra we het terrein van de Waufsberg op draaien treffen we moeders aan. Met een onbeteugeld enthousiasme is zij nog vroeger in de auto gesprongen en deze kant op gescheurt. Zij checkt voor ons in en wij rollen vast naar huisje nummer 20.
Aangekomen in het huisje slaan we stijl achterover van het prachtige onderkomen waar we ons deze dagen thuis mogen wanen. Heerlijk ruim, schoon, nieuw en met fijne uitzichten rondom, we zijn onder de indruk. De keuze valt voor een slaapkamer op de bovenverdieping, eigenlijk mede bepaald door de aanwezigheid van een kinderbedje aldaar. Ik begin gelijk te bouwen aan m’n media items die met me meegereisd zijn. Mijn mobiele media center samen met m’n netwerk wordt gemonteerd aan het statief en de TV wordt voorzien van de Apple TV. Voor je het weet zijn er beelden te zien van de Giro d’Italia en klinkt JWLradio vrolijk door het huisje heen. Dit is pas echt thuiskomen.
Ik besluit met camera en al een rondje per fiets over het park te maken. Dat is al gauw af want zo groot is het hier niet. Het is overigens wel heel mooi dus de foto’s schieten zichzelf. Dus rollen we de poort maar uit en ik ga toch even een kijkje nemen op dat klimmetje van de Waufsberg. Voldoende stijl en lang om een vernoeming te verdienen op MyCols. Naar beneden gaat prima, onderweg zwaai ik m’n armen uit de kom om een aanstormende VW Golf met daarin Sabrina en Cas te begroeten. Die rijden met voorbij zonder enige blik van herkenning (later zou blijken dat Cas me toch had gezien). Ik keer m’n fiets en begin aan de klim terug naar het park. Volgas omhoog want ik heb geen “rit” in de benen. Na het eerste stijle stukje moet ik ergens toch terug gaan schakelen maar tevreden trap ik mezelf omhoog. Ja dit is waar ik zin in had.
Als we gesetteld zijn in het huisje en Emmelie besluit dat ze toch echt geen dutje wilde doen deze middag pakken we onszelf weer in de auto’s. We begeven ons naar het American Cemetary in Margraten. Bij het binnen rijden van het terrein roept Annemijn direct, hier ben ik toch al eens geweest? Ik herken het gevoel en vermoedt dat de architectuur van het park en de bebouwing zoveel gelijkenis vertoont met het kerkhof in Normandië waar we geweest zijn. Ze beaamt dat het gevoel vast daar vandaan moet komen.
We wandelen in alle rust tussen de grafmonumenten door en laten de indrukken de revue passeren. Ieder van ons wordt wel een keer geraakt door de indrukwekkende wijze van eerbetoon aan de gevallen soldaten. Zo vlak na de 4 mei herdenking is deze reality check ook wel goed. Emmelie ontwaakt uit haar half slapende staat van bewustzijn en wil los uit de wagen. Ze rent heen en weer en maakt plezier zoals alleen een twee jarige dat kan.
Als de andere auto richting supermarkt gaat mogen wij de speeltuin onveilig maken. Emmelie danst en springt alle energie er nog maar eens uit. Ze heeft plezier voor 10 en wij met haar mee. Voor het avondeten worden we getrakteerd op Pasta Pollo Pesto van de hand van chef Cas. Heerlijk genietend van elkaars gezelschap brengen we de rest van de avond door. Een heerlijk begin van dit familieweekend.