Tijd: 7.57 kilometerstand: 154 km
Het is tegen half 6 als ik wakker word. De kou krijgt eindelijk zijn grip op me en ik moet de lakenzak waar ik in lig verstevigen met de slaapzak. Gelukkig heb ik beide bij me en is het een kwestie van de deken over trekken. Gezien het late uur van de nacht lukt het me niet meer om verder te slapen. Dan maar even wat nieuws en social media bijlezen, daar kom ik toch al weinig aan toe deze dagen. Opzich lekker, maar het is dan ook wel weer fijn om het even door te kunnen nemen. Rond kwart over 6 ga ik m’n bed uit en start de ochtendroutine. Ontbijten, wandeling naar het sanitairgebouwtje, afwas doen, tassen inpakken en bed weer opruimen. U kent het wel, waarschijnlijk is het voor enkele van u onbegrijpelijk dat ik deze routine iedere dag herhaal maar dat is het hele concept van met de fiets rondtrekken zo’n beetje. Ergens wakker worden en op een andere plek weer gaan slapen. Even na half 8 zit alles wel zo’n beetje ingepakt, nog een laatste toiletbezoekje en even de bidons vullen en we kunnen op pad.
Ik start al direct met goed uitzicht. De route leidt me dwars door natuurgebied de maashorst. Het is fijn wakker worden zo. Ik neem mezelf wel voor dat de campingplek die ik hier op Hartje Groen had waarschijnlijk niet meer overtroffen zal worden. Eigenlijk had ik wel willen blijven maar dat is niet volgens concept dus dan gaan we maar weer verder trekken. De kaart leidt me via Nistelrode en Heeswijk Dinther naar Schijndel, de eerste pauzeplaats. Het is pas 9 uur als ik neer plof op een bankje in het brabantse dorpje. Tijd voor een snack en wat drinken. Zo vroeg op de ochtend is het nog niet zo warm en dat bevalt me wel.
Vanuit Schijndel ga ik via Boxtel naar Oirschot. Onderweg reis ik door veel agrarisch gebied. Tja, waar in Nederland hebben we buiten de steden veel anders dan agrarisch gebied. Er zitten hier wel opvallend veel akkerbouw en kwekerijen. Die kwekerijen produceren op het oog overigens gewoon struikjes en meer van dat soort. Geen Hollandse groente mocht u zich dat afvragen. Op de fiets heb je veel tijd om na te denken. Heel veel tijd afhankelijk van hoe hard je fietst, ik doe het redelijk rustig aan. Allerhande onderwerpen passeren de revu, een daar van is het verkeersgedrag van “de brabander”. Net als de vorige keer dat ik hier fietste valt me op dat de automobilisten behoorlijk van doorrijden lijken te houden. De fietser is maar lastig, of ja zo interpreteer ik hun gedachtes. Op de kleine boerenweggetjes blijft het gas er flink op staan ook al kom je er met je fietsje aan. Het voelt gehaast en eerlijk gezegd bij tijd en wijlen gevaarlijk, maar het zal de vaderlijke geest zijn die deze zorg naar voren brengt. Ik kom gewoon graag heelhuids terug bij m’n gezinnetje. Die verwachting zal thuis ook bestaan neem ik aan.
In Oirschot is het tijd voor de boodschappen van vandaag. Het mandje wordt gevuld met: 4 witte bolletjes (voor de hamburgers vanavond), 1 komkommer als frisse snack, een zakje cashewnoten om het zout weer aan te vullen, een croissant en foccacia als broodjes voor de lunch, een bakje yoghurt met muesli en aardbeiensaus, 2 flesjes water en een flesje huismerk 7-up. Een hele tas vol maar het is al bijna tijd voor pauze. Even buiten het dorp tref ik een bankje aan op de oever van het Wilhelmina kanaal. De bank heeft ook nog een tafel dus ik plof lekker neer en neem de welverdiende rust. Nog een kilometer of 23 te gaan en dan zijn we alweer op de overnachtingsplaats voor vandaag. De laatste kilometers zijn de zwaarste van de hele route. Althans ik kruis hierbij plechtig mijn vingers en bid tot u fietspadengod, brengt u mij beter wegdek, ik zal een voorbeeldig weggebruiker zijn.
Als ik in de buurt van de Belgische grens kom dan gaat de weg over in een gravelpad. Uitdagend en vooral fysiek vermoeiend voor met name m’n handen. Toch lukt het om de combinatie er doorheen te navigeren. Dan rijd ik plots langs een bordje “pas op, slecht wegdek”. Ja ho eens even, als jullie dat van net nog prima wegdek vonden, wat voor ellende hebben jullie dan nu in petto. Nou dat heb ik geweten, 3 kilometer mul zand. Van dat heerlijke zand om in te wroeten naast de pier van Scheveningen of voor de strandtenten van Bloemendaal. De bosweg richting Alphen valt daar wat mij betreft niet onder.
Na delen te voet te hebben afgelegd kom ik verzand en wel aan op Landgoed de Hoevens. Bij de gesloten receptie tref ik een briefje aan, trekkers neemt u vooral een plekje in op het trekkersveld en meldt u later bij de receptie om in te checken (lees af te rekenen). Zo gezegd zo gedaan, even bijkomen bij de tent van dat laatste stuk. Annemijn belt me ter assistentie bij het opzetten van de luifel thuis, al videobellend help ik haar er doorheen. Ze krijgt vanavond de meiden over de vloer.
Het loopt tegen half 3 als ik het bivak verlaat en koers zet richting Baarle. Dat is de uiteindelijke reden van dit bezoekje aan de regio. Baarle is die ene plaats in Nederland die vergeven is van de Belgische enclaves, kleine stukjes Belgisch grondgebied. Via het Bels Lijntje kom ik aan in de hoofdatractie. In het centrum ga ik wat souvenirs voor het thuisfront uitzoeken en daarna stuit ik al gauw op een grensovergang. Veel is er niet te doen maar er staat een rijtje kruizen met aan weerszijde een B of een NL om aan te geven welk land u binnen stapt. De landsgrens trekt zich weinig aan van huizen, zo tref ik een huis waar de helft van in België en de andere helft in Nederland staat. Als ik door een Belgische enclave fiets zie ik tot m’n verbazing ook al heel gauw een Belgisch straatbeeld ontstaan. Neemt u vooral een kijkje in de carousel en vergeeft u mij de “toeristenfoto’s”. Deze waren verplicht voor het afstrepen van dit bucketlist bezoekje.
Tegen 5 uur kom ik terug op de camping en zie dat ik niet meer alleen sta op het trekkersveld. Er is een drietal tenten verschenen op het weiland waar we de haringen in de grond mogen slaan. Alle drie mannen van middelbare leeftijd die ver uit elkaar zijn gaan staan, ik denk niet dat het een hele gezellige boel gaat worden vanavond. Ik vul mijn buikje met gehaktballetjes in satésaus (Ziet u het patroon ontstaan, ik ben gek op satésaus). Voor het avondeten maak ik cheeseburgers en snij er voor de frisse snack wat komkommer bij. Ik zoek nog wat schaduw op voor het lezen van een boek en neem ook een frisse douche. Vanavond ga ik nog lekker wat bloggen en dan vroeg slapen op dit stille weiland.
Tegen kwart voor 9 rijdt er een auto ons weiland op. Het bordje schreeuwde toch echt, alleen voor fietsers en wandelaars. Even later komt één van de meiden naar me toe, of ik plannen heb met de naast gelegen picknicktafel, nou gezien ik alleen ben en de 3 andere gasten zich totaal afzonderen denk ik niet dat ik plannen heb met de picknicktafel. Ik stel voor even te helpen tillen en hoor onderweg dat er nog een aantal meiden bij zullen aansluiten. Één ervan woont hier, dat zal de auto’s verklaren. Langzaam stroomt het pas gebouwde kampje vol met vrouwen. Tegen kwart voor 10 sluit de laatste aan onder voorzichtig gejoel. Wat blijkt er ligt een paar maanden oud baby’tje op de arm te slapen. Meteen mis ik de mijne, ook al is die niet meer pas geboren.
Tijd 22.00 kilometerstand: 249 km (,9 echt waar, ik was er bijna)