Tijd: 07:55 kilometerstand: 80 km

Ik heb prima geslapen. Maar ik ben toch ook een aantal keren wakker geworden. Het viel me op dat de overwegend oudere bezoekers van De Haverkamp laat naar bed gingen terwijl ik zelf rond kwart voor 10 m’n tent in dook. Ook voor de ochtend ben ik vroeg wakker, met een wekker om vijf voor 7 haal ik die zelfs niet. Rond half 7 sta ik op, tijd voor ontbijt en vervolgens op pad. Heel erg is het niet, ik heb vandaag een lange rit voor de boeg.

Voor het ontbijt geniet ik van een broodje met ei en cheddar. Een voedzame start van de dag. Een klein afwasje en vervolgens alles inpakken. Net als het opzetten verloopt het afbouwen gestructureerd en overzichtelijk. Het helpt uiteraard wel dat ik niet enorm veel spullen mee heb. Even na half 8 zit de kar keurig weer keurig ingepakt. Tijd om nog even tanden te poetsen en mezelf op te frissen. De bidons worden natuurlijk ook gevuld want op zulke warme dagen is water van levensbelang.

Als ik de camping verlaat is het nog relatief vroeg en zijn er nog niet veel gasten te zien. Op de weg is het wel wat drukker, deze mensen moeten waarschijnlijk dan ook naar werk of school toe bedenk ik. De route wordt ingezet in de richting van Tonden en Eerbeek om uiteindelijk via de Veluwe uit te komen in Arnhem. Het is een prachtige ochtend met minder wind dan gister. Gezien de temperatuur van 15 graden ben ik wel blij met lange broek en vest. Ook al levert dat door de inspanning wel wat extra warmte en dus zweet op.

De te overbruggen afstand van vandaag is iets meer dan 70 kilometer en daarmee de langste van deze vakantie. Ik neem me gezien de temperaturen voor om het in drie stints af te leggen.
De eerste pauze plek is bij knooppunt 68 midden op de Veluwe. Een bankje op een prachtige locatie met uitzicht op het bos. Ik drink gulzig van mijn bidons omdat het toch al wel warm is vandaag. Straks maar ergens bijvullen. Als ik mijn tocht richting Arnhem vervolg kom ik al gauw de bewoners van dit prachtige stukje Nederland tegen. Er staat een stel wilde koeien tussen de bomen. Ze zijn vriendelijk en ik mag passeren. Na de pauze merk ik dat ik in de buurt van Arnhem begin te komen. Het landschap wordt glooiender en ik moet regelmatig omhoog fietsen. Na vorige week in de Vogezen geen probleem, echter had ik toen geen 30 kilo aan de fiets hangen. Die combi zorgt zo hier en daar even voor een extra inspanning.

Vlak voor de poorten van Arnhem download ik een app waarmee ik drinkwaterpunten kan vinden. Ik zie dat er één te vinden is in Park Sonsbeek, dat klinkt bekend dus zal wel prima zijn. Ik moet een stukje afdalen langs de rand van het park op zoek naar een ingang. Deze blijkt ongeveer onder aan de berg te vinden te zijn. Dat houdt echter wel in dat ik de hele combinatie de berg weer op moet zien te krijgen in het park. Helaas is de zachte bosgrond in combinatie met het gewicht van de kar niet geschikt om naar boven te fietsen. Mijn poging strand ergens halverwege op het klimmetje. Afstappen en naar boven lopen dan maar. Het kaartje geeft aan dat er drinkwater te vinden is bij het openlucht theater in het park. Het blijkt een toillet te zijn met een klein fonteintje waar mijn 710ml grote bidon maar net onder past. Ik krijg er toch zo’n 500ml in en ben al lang blij weer extra water te hebben.

Via het centrum van de stad laat ik Arnhem weer achter me en zet koers richting Nijmegen. Via Elst, de Total en Nijmegen-Noord kom ik aan op het 82e Airborne Divisieviaduct. Tijd voor de lunch die ik zojuist bij het tankstation heb aangeschaft. Broodjes in een driehoek en een koud colaatje. Annemijn is vanochtend met Emmelie naar de dierentuin gegaan, omdat ik natuurlijk super nieuwschierig ben naar hoe het met ze gaat besluit ik dat ze geweldig lunchgezelschap zijn. Ik plof neer tegen een muurtje en bel ze op. Toevallig stond ik een paar maanden geleden ook al op deze brug vanwege een werkgerelateerd bezoek aan Nijmegen. Annemijn moet lachen want die herkent de plek meteen.

Als m’n hart en maag weer gevuld zijn met liefde, eten en drinken is het tijd om te beginnen aan de laatste stint. Ik doorkruis Nijmegen en ga de borden Oss en ‘s Hertogenbosch volgen. De laatste kilometers moet ik mezelf weer enige moed inspreken maar uiteindelijk komt het bordje Hartje Groen in zicht.

Het loopt tegen half 2 als ik incheck op de camping. Ik krijg plaats T1 toegewezen, een mooi trekkersplekje omringd door bomen. Dit strookje trekkersplaatsen zo tegen het meertje aan zijn verder leeg dus ik sta hier prinsheerlijk alleen. Ik ontdek wel direct een nadeel aan mijn nieuwe onderkomen. Mijn zonnepaneel werkt niet zo best in de schaduw, ik breng dan ook de hele middag door met het continu verplaatsen van het paneel in de hoop m’n powerbank op te laden. Het heeft niet helemaal het gewenste resultaat, misschien morgen toch maar ergens een zonnig plekje op zoeken.

Voor het middagprogramma neem ik mezelf voor om van het meer gebruik te maken. Echter trekt er al gauw wat bewolking voor de zon en ben ik stiekem ook gewoon te moe om het water in te gaan. Dan is het tijd voor een douchebeurt en vervolgens ook tamelijk nodig om een was te doen, twee dagen fietsen, twee outfits gebruikt, nog maar één schoon setje over. Laten we daar gauw verandering in aanbrengen. Ik ben helemaal in m’n nopjes zodra ik de was aan de lijn heb hangen. Maar wacht eens even, ik moet nog avondeten. En dat ga ik doen in Schaijk had ik mezelf voorgenomen. Een probleem doet zich voor. De waslijn staat keurig strak gespannen tussen de tent en de zadelpen van m’n fiets. Maar hoe kom ik dan in het dorp.

Vanwege een groot tekort aan lichamelijke inspanning besluit ik tot een avondwandeling en zet koers naar het centrum. De helft van de route bestaat uit de Udenseweg, waarschijnlijk omdat deze weg ooit naar Uden heeft geleidt. Tegenwoordig is het een doodlopende weg en doet alleen de naam nog denken aan vroeger tijden. Bij de naburige kwekerij staan de sproeiers het levensvocht voor de nieuwe oogst te verspreiden. Met een half uur kom ik aan op de plaats van bestemming. ‘Het Friethuys’. Ik bestel een fanta, normale friet oorlog en een gehaktstaaf saté. Het een en ander verschijnt als bij toverslag binnen enkele minuten voor mij op tafel. Omdat ik dit keer niet aan m’n blog zat te schrijven valt het direct op.

Terug op de camping verplaats ik m’n powerbank en zonnepanneel nog maar eens. De was blijkt vrijwel allemaal droog te zijn. Het laatste item hang ik aan het podium van het naastgelegen theater. Als de blog af is, ga ik tandenpoetsen en vervolgens lekker vroeg naar bed. Morgen weer een dag, en weer een rit.

Tijd 20.45 kilometerstand: 154 km