De peuter heeft kennelijk ook de behoefte wat slaap in de halen want we slapen alle drie als een blok. Rond half 8 word ik voort eerst wakker, wat heerlijk was dit. Beneden tref ik m’n moeder aan die al wat rond scharrelt. Bij Cas en Sabrina is het nog stil. We hebben voor vandaag ook weer een leuk plan bedacht. Het is vandaag Moederdag en Sabrina heeft ons er toe bewogen om iets te organiseren voor moeders. We gaan met z’n allen vlaai eten ergens op een terrasje. We kiezen op basis van vlaaireviews voor Valkenburg. Daar zijn we ook nog niet geweest dit weekend dus gelijk een goede reden om een kijkje te gaan nemen. De eerste versieringen voor de Tour de France Femmes avec Zwift van aankomende zomer zijn al zichtbaar in het dorp. Het vrouwelijke profpeloton komt hier de Cauberg beklimmen.

Als Annemijn op het terras vraagt of ze ook taart hebben luidt het antwoord “Nee helaas hebben we geen taart, we hebben wel vlaai”. We lachen er vrolijk om, iedereen voelde dezelfde initiele teleurstelling en vervolgens opluchting. Het bleek een taaldingetje en geen voorraadkwestie. Ik ga voor een lekkere rijstenvlaai. Samen met een lekkere kop koffie of glaasje prik genieten we van de Limburgse lekkernij.

Met de vlaai achter de kiezen wandelen we wat rond door het dorp. Bovenop de heuvel midden in het dorp staat een ruïne van een kasteel. De nieuwsgierigheid overwint het en we besluiten er toch maar een bezoekje aan te wagen. Via een lift en een paar trappen komen we boven op de berg terecht. Het is een eenvoudig kasteel waar bijzonder weinig van over is. Ik verbaas me erover dat er gebruik gemaakt werd van de zachte mergelblokken om de muren uit op te trekken. Je ziet in diverse blokken de krassporen zitten van bezoekers die de verleiding niet konden weerstaan hun naam en die van hun eeuwige liefde in het bouwwerk te kerven. Het uitzicht over Valkenburg is wel verrassend om te zien. Op straatniveau is het een alleraardigst dorpje om te zien, maar van bovenaf ziet het er allemaal toch wat ongezellig uit.

Lunchen doen we weer bij het vakantiehuis. Voor Cas en Sabrina zit het weekend er alweer op en zij pakken de auto weer richting huis. Annemijn en ik hebben maandag vrij (genomen) en wij blijven nog een nachtje. Ik wil deze middag die steile 18% wel eens aan m’n gezinnetje laten zien en na de dut en een rondje speeltuin rijden we naar Gulpen toe. Onder bewonderende kreetjes stijgen we met z’n drieen per auto de berg op. Extra trots op wat ik heb laten zien zit ik met Emmelie op een bankje te kijken naar de toeristentorens die in de verte boven de bomen uitsteken. Daar is papa gister helemaal heen gefietst lieverd. Goedkeurend kijkt ze me aan. Ja pap, heel boeiend allemaal. Voor het eten strijken we neer in de Pannekoekenmolen in Gulpen. We genieten van een heerlijk zomersavondje als afsluiter van dit heerlijke weekend weg. Morgen pakken ook wij alles weer in en gaan naar huis. Maar eerst nog een uitdagende avond om de peuter weer in slaap te helpen. Na 1,5 uur wordt t eindelijk stil en kunnen ook wij met de benen omhoog. Inpakken komt dan morgenochtend maar. Ik zet de wekker om kwart voor 7 en leg vervolgens m’n boek weg.