Vandaag begint de dag voor mij redelijk chaotisch, in tegenstelling tot gister wil Juliette dit maal niet haar nacht afmaken maar blijft lekker wakker vanaf half 6. Het zijn een paar pittige uurtjes tot ik Annemijn om kwart voor 9 inschakel. Gelukkig stapt ze vrolijk en uitgeslapen uit bed. De extra ochtenduurtjes hebben haar goed gedaan, dat helpt een hele boel.
Na het ontbijt begint Annemijn met inpakken en zitten Emmelie en ik even achter de computer. Via de Streamdeck kan Emmelie keywords toevoegen aan de vakantiefoto’s en dan met name aanklikken wie er op de foto staat. Voor mij erg handig en voor haar een leuk spelletje, win-win. Uiteindelijk zitten we eventjes te wachten tot Juliette wakker wordt zodat we kunnen gaan. We zetten vandaag koers naar Brunsum voor het “Blotevoetenpad”. Ik kan me er weinig bij voorstellen maar volgens Annemijn is dit geweldig voor Emmelie. Dat is voldoende motivatie voor mij.
Eenmaal aangekomen op de locatie komen we terecht in een oase van rust en hippieheid waar Hannekes Boom een puntje aan kan zuigen. Deze horeca is zo leuk opgezet dat ik me afvraag of ik stiekem in de randstad terecht ben gekomen. Doen ze hier ook aan zulke hipheid?? De kaart staat vol met lekkers en voor ieder wat wils. We doen ons tegoed aan alle lekkers en Emmelie speelt heerlijk in de modderkeuken. Ook de kleinste heeft vermaak want die hobbelt lekker over een meegebracht kleedje (super slim die moeder van haar) en een paar geleende kussens.
Na het heerlijke eten begeven we ons naar de hoofdact, hét pad! Schoenen (of in dit geval sandalen) blijven achter bij de ingang. Via het schoonste zandpaadje wat ik ooit gezien heb lopen we het bos in. Daar treffen we iedere 50 meter een nieuwe ontdekkingsplek. Zo zijn er boomstammen waar je op kunt klimmen of overheen kunt lopen maar ook oefenpaadjes met allerlei verschillende ondergronden (grind, dennenappels, hydrokorrels en zelfs turf). Emmelie leeft hier helemaal op, dit is voor haar de allerleukste speeltuin waar ze ooit geweest is. Halverwege het pad deelt ze met ons de spreuk “ik vind het spannend maar ik kan het”. Van wie ze deze tegeltjes wijsheid heeft weten we niet maar hij kan zo ingelijst worden. Het pad biedt overigens ook vermaak voor ons, bij Annemijn komt het kind naar boven en die klimt en klautert over de uitdagende parcours waar Emmelie nog wat te klein voor is.
Emmelie vindt het hilarisch dat papa en mama wel door de dikke slikkerige modder gaan maar ze kiest zelf liever het hazepad. De modder waar we doorheen gaan is overigens wel tamelijk dik en slikkerig en het bijbehorende water ijskoud. Gelukkig is het 26 graden en knappen we er gauw van op. Als we na het pad nog even neerploffen voor een ijsje komen Annemijn en ik tot de conclusie dat dit wellicht wel het allerleukste uitje was wat we ooit op vakantie hebben gedaan. Hierbij hielp het enthousiasme van Emmelie waarschijnlijk behoorlijk mee. Wat mij betreft: “core memory unlocked”. Wat een plezier gaf deze plek, heerlijk. Hier was ik naar op zoek!
Op de terugweg pauzeren we bij een enorme oranje bouwmarkt tegenover een voetbalstadion. Hier scoren we een schaduwdoek en wat overige ditjes en datjes om ons te wapenen tegen die felle gele bol de rest van het verblijf. Ik rol ook nog even per tweewieler langs het lokale pakketpunt. Dat is een vloek en een zege van de vakantie in eigen land. Je kunt met hetzelfde gemak blijven online shoppen. Het lokale pakketpunt is wel een beetje aan de krappe kant dus ze lijken blij te zijn dat ik ze van drie dozen kom verlichten. Vervolgens bouw ik thuis snel de improvisatie luifel op en dan is het alweer tijd voor de gewone dagelijkse kost. Te weten, het avondeten en vervolgens het bedgaanritueel. Als beiden achter de kiezen en rug zijn dan heb ik zowaar eens tijd om rustig aan de blog te werken. Ik werk eindelijk de gestarte posts af en weet zelfs wat online te krijgen. De rest van de avond vliegt voorbij en dan mag ik eindelijk naar bed.