Vandaag begint de dag in een buitengewoon voorzichtig tempo. Juliette maakt haar nacht af door op me te liggen slapen. Ik vermaak me ondertussen door Formule 1 terug te kijken en de rest ligt nog op één oor. Tegen acht uur ontwaakt de rest en we maken een plan voor de dag. Annemijn wil wel ergens wandelen, het liefst met uitzicht. Ik stel voor langs restaurant Buitenlust te gaan. Daar kwam we gister tijdens de klim van de Camerig langs en t zag er leuk uit.
Iedereen stemt in en na de ochtend dut van Juliette gaan we op pad, de ene helft per auto en ik stap weer op de fiets. Ik neem mezelf voor niet weer op vol vermogen de klim aan te vallen. Het leven is niet altijd een wedstrijdje. Ook in een rustig tempo is het een heerlijke tocht over de Epenerbaan naar de top. Onderweg kijk ik regelmatig achterom, waar zou die bezemwagen toch blijven. Ook dit keer ben ik weer sneller en bereik ik het restaurant met een ruime voorsprong. Het is even zoeken naar een mooi plekje en vooral de juiste route voor de kinderwagen. Maar als we zitten, zitten we goed. Het uitzicht richting Sippenaken is erg mooi en het eten smaakt goed. De kaart staat vol met lekkers, al wist Emmelie in de auto al wat ze zou nemen, frietjes! Papa doet lekker mee met de bestelling en voegt er voor zichzelf ook nog een sate aan toe. Wat een goede manier om de deelname van Jolanda aan deze vakantie af te sluiten.
Na de lunch maken we nog een wandeling door het bos. Oke we hobbelen 200 meter het bos in waarna het voor de kinderen teveel wordt en we maar weer naar het park terug gaan. Maar toch we zijn eventjes in het bos geweest. Jolanda had nog mooi op tijd voorgesteld een familiefoto te maken. Dat kwam goed uit want nog geen minuut later lag Emmelie op de grond met een zere knie en een gebroken humeur. We zetten koers terug naar de bungalow.
Annemijn brengt Jolanda terug naar de trein in Heerlen. De trein staakt vandaag voor de verandering eens niet, scheelt haar een hoop kilometers fietsen. Zo komt er een einde aan de gezameijke vakantie. Emmelie lijkt het niet zo’n ramp te vinden want die zit dik tevreden achter de iPad met een filmpje, en Juliette ligt diep in slaap in haar bedje. Ik plof even op de bank om te genieten van dit unieke rustmoment midden op de dag. De avond vliegt voorbij en voor ik het weet mag ik lekker onder de wol. Naja wol, eigenlijk gewoon zonder deken slapen. Maar u snapt waar ik heen wil.
