Als ik aankom op het station is de eerste trein die vertrekt degene naar Amersfoort Vathorst. Niet echt een uitdagende bestemming om te gaan verkennen voor een dagje uit. Ik stap in de intercity naar Den Haag. Onderweg komen we langs Utrecht en Gouda maar ik blijf toch maar zitten tot het eindpunt. Van de Nederlandse Spoorwegen heb ik nog een cadeautje tegoed, 1e klas reizen voor een 2e klas prijsje. Perfect voor vandaag.
Het is maandagochtend half 11 wanneer ik te voet het station verlaat. Een perfecte tijd voor een bezoekje aan een grote stad. Alles is dicht en het wemelt er van de bezorgers/leveranciers. Toch weet Den Haag me wederom te boeien, de oude gebouwen, paleizen en regeringsgebouwen hebben een bepaalde charme die er zelfs op maandagochtend intrigerend uit zien. Ik wandel op m’n dooie gemakkie door de hofstad via Paleis Noordeinde naar het Vredespaleis. Bij de laatste overweeg ik een bezoekje, maar helaas “op maandag gesloten.” Het Vredespaleis blijkt overigens zelden te bezoeken en voornamelijk te bekijken vanuit het Visitors Center. Er is geen tijd voor bezoek als er moet worden gestreden voor vrede.
HTM tramlijn 1 brengt me naar de halte Kurhaus. Hier vinden mijn voeten al gauw het zand en struin ik lekker over de boulevard. De boulevard waar aan gewerkt wordt zodat “hij weer jaren mee kan”, aldus het informatiebordje van Heijmans. Ach na alle bouwplaatsactiviteiten voelen het zand, de zee en de wind nog altijd als vanouds. Ik strijk neer bij strandtent Blue Lagoon voor de lunch. Ik krijg een Patatje Stoof gepresenteerd vergezeld door een cappuchino. Niet echt een goeie combinatie maar goed ik had nog een blikje cola in de tas, dus nog een cola bestellen voelt ook een beetje gek. Het patatje smaakt overigens voortreffelijk, de prijs kan de pret niet drukken.
Na de lunch loop ik via het strand terug naar de pier en het Kurhaus. Soms is uitwaaien op het strand precies wat een mens nodig heeft. Ik maak voor de goede orde een selfie op het strand. Toch aantoonbaar dat ik daadwerkelijk op deze locatie geweest ben. Ik kijk in mijn tas, de inhoud bestaande uit: tech etui, fotocamera, EDC pouch, blikje cola, pasjeshouder, huissleutels. Toch aardig wat voor een schoudertas, echter ontbreekt er vandaag een cruciaal item. De zonnebril.. Waar het weer in Leusden heden morgen iet wat grauw en grijs was schijnt aan het strand de zon volop. Heerlijk maar ook een tikkeltje fel. De wind doet overigens even hard zijn best om fel aanwezig te zijn, je zou haast denken dat ze een wedstrijdje houden.
Via de tram reis ik terug naar de binnenstad en stap wederom uit bij het Vredespaleis. Op een bankje voor het paleis drink ik m’n blikje cola en zit ik rustig ‘mensen te kijken’. Het valt me op dat het Vredespaleis een publiekstrekker is want de toeristen komen af en aan per fiets, te voet of per bus. Ik vervolg mijn route door de straten van het statenkwartier. Hier zijn diverse ambassades gevestigd. De vlaggen van Griekenland, Polen, Pakistan en Zwitserland wapperen aan verschillende prachtige (en soms een tikkeltje vervallen) villa’s.
Ik verlaat het statenkwartier en wandel via het Malieveld weer terug richting die lange gele slang. Het grote grasveld van het Malieveld ziet er vredig uit zo zonder tractors of protestvlaggen. Het oogt wel als de ideale plek om met veel mensen bijeen te komen, vandaag wordt het slechts door een handvol mensen en vogels bevolkt. Er hangt een serene rust onder de zachte lente zon. Op het station kan ik direct instappen in de trein richting Leeuwarden die voor me zal stoppen in Amersfoort. Op naar huis.
